Mijn verhaal

Ik heb van mijn 12 de tem 22ste psoriasis gehad...zo blij toen t opeens wegbleef...ik had gewonnen... de jaren erna allemaal kwaaltjes... lage rugpijnen...tenniselleboog ... ik weet t eerlijk gezegd al nt meer....

Uiteindelijk artrose nek en lage rug....ok...mee leren leven...

Ondertussen bevallen van mijn zoontje....hierna weer last ... zou kanteling heiligbeen zijn....ok weer verder...

Gescheiden toen mijn zoontje 3 mnd was... hij was nt meer verliefd 

...

Mijn huidige man aantegen gekomen omdat hij ook last had van zijn rug en we uiteindelijk samen nr de osteopaat gingen...

De laatste jaren elk jaar in het najaar wel altijd iets.... verschillende keren 3 mnd uit geweest....

Infiltraties in rug, de ene mri na de andere...

Eind 2016 kreeg ik opeens mijn arm nt meer omhoog... ontsteking in schouder...weer een spuit erin...

Na kerst uitje nr parijs met ons 3 tjes...

Het gaan werd moeilijker mijn heupen wilden precies niet mee...

Dan ga jezelf zoeken en nadenken....en ja de huisarts van toen ik 12 was was niet mij huidige dus die psoriasis heb ik nooit gemeld... toen ik het mijn huisarts vertelde ging er een lampje branden 

Doorverwijzing   zoveel ...nr de reumatoloog  ... ...dat wat ik dacht dat verdwenen was had zich op mijn gewrichten gezet...en sluimerde er dus al jaren...actief of nt?...

Sowieso reumatoïde artritis maar een echo wees 2 cystes op mijn heup uit dus nr heupspecialist...

Ook daar menige bezoeken...bleek ook een heupdysplasie te hebben...infiltratie in heup ...meer pijn....owv mijn leeftijd (41 ondertss) toch eerst kijkoperatie...bleek dat mijn kraakbeen aangetast was. Heupsparend geen oplossing dus uiteindelijk 5dec 2 nieuwe heupen gehad.... en dan..denk je...weg gaat de pijn... nu eindelijk pijnloos leven..

Hoe frustrerend was het toen niets minder bleek ...

Het bleef duren... toen ik na 3 mnd in rolstoel bij de specialist binnen kwam werd hij net niet boos.... ik moest gaan niet in een rolstoel zitten... mijn fierheid dat ik thuis al alles zonder hulpmiddelen deed werd de grond in geboord...ik wil meestal lopen voor ik kan gaan...

Uiteindelijk vonden noch de reumatoloog noch de huisarts het normaal dat ik zo last bleef hebben... ze lieten foto s maken probeerden iets te zoeken... uiteindelijk heeft de huisarts de specialist gestalked en wou hij me zien...dit keer iets meer begrip.... terug onderzoeken.... alles ok volg de onderzoeken(ik begon echt te denken ik beeld t me in) dus naar pijnkliniek... weer een infiltratie 

Ik wou niet omdat die in mijn rug ( sets van 8😨) die in mijn elleboog en mijn heup niet geholpen hadden maar de huisarts zei is een ander gewricht probeer maar....

2 weken geleden de infiltratie gehad....2 dagen erna kon ik niet meer vd pijn...alles deed pijn...naar de huisarts... ze vroeg of ik griep had...neen...de kine zat met haar handen ih haar verwees me nr haar papa (osteopaat)... ook hij kon niks doen hij zei met alles doe ik je meer pijn.. wel advies gekregen over wat ik best laat qua eten en extra vitaminen..

Reumatoloog gebeld....kon gelukkig de dond erna aan....

Ze was boos....dit kon nt...ze hadden die infiltratie nooit mogen zetten aangezien ik al reuma medicatie neem...blijkbaar heeft die spuit alles getriggerd en heb ik een serieuze reuma opstoot dus eerst hier weer door en dan medicatie aanpassen...

Ondertussen 2 weken na de infiltratie het gaat maar niet... op den duur doe je zelf onderzoek en vermoed ik dat het een slijmvliesbeursontsteking is in mijn heup en vermoed ik dat ik ook met bechterew loop... 

Volg week nog eens nr de heupspecialist en de week erop naar de reumatoloog mijn bedenkingen bespreken...

Al meer dan een jaar thuis....veel lieve mensen bij leren kennen en anderen hun ware gelaat....

Wanneer ik terug kan starten en hoe blijft een grote vraag... mijn mensen wachten op me...dat is hartverwarmend voor hen wil ik terug ...

ik ben gezegend met een top mama!!! Naar elke afspraak gaat ze mee... als ik boos ben verdrietig ben na een bezoek pept ze me nt op maar gunt ze me mijn verdrietig/ boos moment... als ik een goede dag heb neemt ze me mee weg.... 

Ik besef dat ik gezegend ben met mijn omgeving!!! Mijn papa (mijn ouders zijn gescheiden) springt in waar nodig vr mijn zoontje mijn man doet t hele huishouden na zijn  drukke job heeft eigenlijk nt echt een vrouw meer maar klaagt nooit....